Çağatay Pehlivan
Celtics beklenenden de kolay bir şekilde 4-0 ile İndiana’yı eledi. Kuşkusuz bunda en büyük sebep İndiana’nın Oladipo’suz hiçbir hücum tehditi yaratamamasıydı. Ancak Celtics de bazı şeyleri doğru yaptı. Bu yazıda Boston adına nelerin umut verdiğini ve Milwaukee serisinde neler olabileceğini anlatmaya çalışacağım.
Her şeyden önce Celtics seride topu çok iyi paylaştı. 6 oyuncu seriyi çift haneli sayı bularak bitirdi. Daha da önemlisi Kyrie sadece gereken anlarda isolation oynadı ve 7.8 asist ortalamasıyla diğer oyuncuları oyuna sokma konusunda normal sezona göre çok daha iyi bir sınav verdi. Celtics kuşkusuz bu seriyi savunmasıyla kazandı ancak karşıda en önemli hücum silahı Bogdanovic’ti. Yine de Yeşiller onun üzerine her pozisyonda vücut gönderdi ve seri boyunca yıprattı. Bunun yanında Turner zaman zaman öne çıksa da özellikle Sabonis’le 4-5 oynadıkları hiçbir an verim veremediler.
Celtics umutlanması gereken en önemli konu ise bu seride formlarını yakalamış gözüken Tatum, Brown, Hayward üçlüsü hiç kuşkusuz. Normal sezonda devamlı verimsiz uzun 2’likler deneyen ve potaya neredeyse hiç penetre etmeyen Tatum, bu seride basketbolun doğrularını hatırladı ve yay gerisinden 15’te 8’le oynayarak sahayı açma konusunda takıma ciddi katkı verdi. Aynı zamanda hem savunmada hem de potaya hücum konusunda çok daha agresifti..Tatum’ın gerek kulaç açıklığı gerekse atletik özellikleri gereği tüm Play-off boyunca bu agresifliği sürdürmesi lazım. Brown’a gelecek olursak, Smart’ın talihsiz sakatlığının ardından tekrar ilk 5’e döndü ve savunmada çok iyi bir iş çıkardı. Tüm seri boyunca Smart’ın kenarda onunla konuştuğunu da gördük bu da özellikle savunma konusunda Brown’ı daha odaklanmış yaptı. Zaten hücumda Smart’tan daha büyük bir tehdit oluşturuyor ki bunu da 3. maçta 23 sayı attığı maçta gördük. Ondan düzenli bir hücum performansı alabildiği zaman Celtics hücumu çok daha durdurulamaz oluyor. Ne kadar çok oyuncu şut tehditi oluşturursa bu Kyrie’nin penetreleri ve Horford’ın yüksek post’tan kuracağı oyunlar için daha çok açık alan demek.
Son olarak Hayward hakkında konuşmak lazım. Sezon içinde zaman zaman umut veren sekanslar yakaladı ama etkili olduğu maçlar hep çok iyi şut attığı maçlar oldu. Bunun dışında sahada ağırlaşmış ve ürkek gözüküyordu. Unutmamak lazım ki Utah zamanı Hayward bu ligin belki de en atletik beyazıydı. Son 1-2 ayda yavaş yavaş kendine geldiğini görüyorduk açıkçası ama serinin son maçı onun için kesinlikle bir statement maçı oldu. Attığı 20 sayı önemli değil; asıl önemli olan korkmadan potaya gitmesi, Turner’ın karşısında korkmadan kalmaya çalışması ve ardından posterin intikamını almak adına Turnerın üstünden yaptığı smaçtı..kısacası gösterdiği mental sertlikti. Ayrıca Hayward topu yönlendirme konusunda da çok önemli bir rol alıyor, bu da Kyrie ye topsuz oyun ve cutlarla kolay sayılar bulma şansı tanıyor. Boston’un Milwaukee karşısında bir şansının olabilmesi için Hayward’ın gerçekten %100 ile oynayabilmesi lazım. Ancak bu şekilde Milwaukee’nin normal sezonda uyguladığı 1 dış şutörü açıkta bırakma taktiğini elimine edebilirler.
Sahada her şeyi switch edebilen 5 şutör bulundurmak Celtics’in en önemli tehditi. Bu da en başından beri hayal edilen Kyrie-Brown-Hayward-Tatum-Horford 5’inin maça başlamasa bile oyunun büyük kısmında sahada kalmasıyla sağlanabilecek. Horford’ın İndiana serisinden yıpranmadan ve sağlıklı bir şekilde çıkması da bir başka pozitif nokta. Son olarak normal sezona çok iyi başlayıp ardından büyük bir düşüş yaşayan Morris çok daha iyi gözüküyor. Bir türlü havasını bulamayan Rozier da İndiana serisinde son derece etkili oynadı. Milwaukee serisinde de onlardan gelecek katkılar çok önemli olacak, özellikle dış şut tehditi yaratma konusunda. Son olarak bu serinin favorisinin Milwaukee olduğunu söylemek sanırım yanlış olmaz. Yine de şahsen ben Milwaukee’nin %100’ünü sezon boyunca gördüğümüzü ve Boston’ın hala tam performansına ulaşmadığını düşünüyorum. Celtics’in %100’üne ulaşıp ulaşamayacağı ve ne kadar istikrarlı bir hücum performansı gösterebileceği seriyi belirleyecek.
